فاعل در انگلیسی چیست؟ با مثال و کاربرد

میلاد اعتمادی فرفوریه 27, 20220 نظر23.5k

در همه زبان‌ها، از جمله زبان انگلیسی، فاعل شخص یا شیءای است که عمل فعل را انجام می‌دهد یا آن را اجرا یا کنترل می‌کند. به عبارت دیگر، فاعل به‌عنوان «انجام دهنده» یا عامل یک عمل یا فعل شناخته می‌شود. همچنین می‌توان این تعریف را به کار برد که فاعل شخص یا چیزی است که جمله یا عبارت در مورد آن است. در واقع فاعل شخص یا چیزی است که در جمله کاری انجام می‌دهد، یا فعل آن را توصیف می‌کند و یا وضعیت و اتفاق اشاره‌شده در جمله به آن برمی‌گردد. فاعل با فعل تطابق دارد و بنابراین اگر در جمله فعل وجود نداشته باشد، فاعلی هم نخواهد بود.

در این مطلب سعی داریم به‌طور ویژه درباره فاعل در گرامر زبان انگلیسی صحبت کنیم و انواع و ویژگی‌های آن را شرح دهیم.

ویژگی‌های فاعل در زبان انگلیسی

هر جمله از حداقل یک فعل تشکیل شده و هر فعلی نیاز به فاعل دارد، بنابراین همه جمله‌ها نیاز به فاعل و فعل دارند. تنها جملاتی که نیاز به فاعل ندارند، جمله‌های دستوری یا امری هستند که در آن‌ها فاعل درون جمله مستتر است و در ظاهر جمله دیده نمی‌شود. در انگلیسی فاعل در همه جملات یا در ابتدای جمله است یا خیلی نزدیک به ابتدای جمله، قبل از فعل اصلی قرار دارد.

انواع فاعل در انگلیسی

۱. فاعل به شکل اسم (noun): در این حالت فاعل به شکل یک اسم به کار می‌رود، و می‌تواند انسان یا غیرانسان باشد. مثال:

فاعل انسان:

John broke the glass yesterday.

فاعل غیرانسان:

The ball broke the glass yesterday.

2. فاعل به شکل ترکیب اسمی (noun combination) : در این مورد، اسامی ترکیبی در جایگاه فاعل به کار می‌روند. مثال:

فاعل انسان:

Sara’s sister is washing the dishes now.

فاعل غیر انسان:

The window of the room is rattling very much.

3. فاعل به شکل عبارت اسمی (noun phrase) : عبارت‌های اسمی هم می‌توانند به‌عنوان فاعل به کار روند. مثال:

A boy I know owns a motorcycle.

4. فاعل به شکل بند اسمی (noun clause): بندهای اسمی نیز می‌توانند به‌عنوان فاعل به کار روند. منظور از بند، یا جمله‌واره، عبارتی است که خود فعل جداگانه دارد و به‌عنوان بند پیرو، اطلاعاتی را به بند پایه اضافه می‌کند. در این صورت کل بند پیرو، فاعل بند پایه محسوب می‌شود. مثال:

Whoever knows the truth should come forward.

5. فاعل به شکل ضمیر(pronoun ): ضمایر کلماتی هستند که برای جلوگیری از تکرار بی‌مورد اسم در متن، به‌جای آن اسم به کار می‌روند. مثال:

I study English every day.
you saw your sister yesterday.

6. فعل ing دار (Gerund): فعل همراه با ing ، یا اسم فعل (Gerund)، را نیز می‌توان در ابتدای جمله در نقش فاعل به کار برد. مثال:

Reading in dark room is almost impossible.

7. عبارت‌های جراند (Gerund Phrases): این عبارات با فعل ingدار آغاز می‌شوند و کل عبارت می‌تواند فاعل یک جمله باشد. مثال:

Traveling the world has been my lifelong dream.

8. مصدرها (infinitives): مصدرهای با to نیز می‌توانند نقش فاعل را بپذیرند. مثال:

To err is human; to forgive is divine.

9. عبارت‌های مصدری (infinitive phrases): عبارت‌های مصدری با مصدر با to هم می‌توانند در جای فاعل به کار روند. در این صورت کل عبارت مصدری، فاعل جمله اصلی است. مثال:

To fall in love can be both wonderful and tragic.

10. ضمایر مصنوعی (dummy pronouns): ضمایر مصنوعی نوع دیگری از فاعل در انگلیسی هستند. به این ضمایر فاعل‌های مجازی نیز می‌گویند. مثال:

There is nothing we can do for him now.

11. nothing، nobody وno one: این کلمات نیز می‌توانند در ابتدای جمله در معنای فاعلی به کار روند. مثال:

Nobody can speak Arabic in this school.

فاعل در جملات پرسشی و تعجبی

در جملات پرسشی‌ای که با افعال کمکی ساخته می‌شوند (بدون استفاده از کلمات پرسشی)، فاعل بعد از فعل کمکی و قبل از فعل اصلی می‌آید. مثال:

Do you want a cup of tea?

(فعل کمکی + فاعل + فعل اصلی + سایر عناصر)

در جملات تعجبی ، فاعل بعد از How یا What و قبل از فعل می‌آید. مثال:

What a fantastic cook she is!
How easily he’d tricked her!

فاعل در جملات مجهول

در ساخت جملات مجهول، از نظر ساختاری، مفعول جمله معلوم تبدیل به فاعل گرامری جمله مجهول می‌شود. یعنی فقط از نظر ساختاری (و نه معنایی) در جای فاعل جمله قرار می‌گیرد، در حالی که فاعل جمله‌ی معلوم (یا نهاد جمله معلوم) تبدیل به اطلاعات گزاره‌ای (توضیحی) می‌شود. مثال:

Jack is reading the book.
The book is being read by Jack.

در جمله‌ی اول جک هم فاعل و هم نهاد جمله است، اما در جمله‌ی دوم این کتاب است که فاعل جمله است و نهاد جمله‌ی معلوم، یعنی جک، در این جمله جزء اطلاعات توضیحی جمله آورده شده است.

مطابقت فاعل با فعل

در انگلیسی فاعل با فعل مطابقت دارد. این مطابقت برای افعال to be به این صورت است که am و is و was برای اشخاص مفرد و are و were برای اشخاص جمع صرف می‌شود.

برای سایر افعال (به جز افعال to be)، تنها تغییری که برای تحقق مطابقت فعل و فاعل لازم داریم در مورد زمان حال ساده است. برای سوم شخص مفرد در اکثر افعال با افزودن s به انتهای شکل ساده‌ی فعل این مطابقت انجام می‌شود.

فعل‌های have و do هم برای سوم شخص مفرد تغییر شکل می‌دهند منتها صرف این افعال جزء موارد بی‌قاعده‌ است. سوم شخص مفرد این افعال به ترتیب has و does هستند.

و در آخر، افعال کمکی وجهی (will, would, shall, should, can, could, might, must, and ought to ) در هیچ موقعیتی صرف نمی‌شوند و تنها با شکل ساده‌ خودشان استفاده می‌شوند.