از ابتدایی‌ترین مواردی که تمام زبان‌آموزان با آن روبرو می‌شوند؛ تفاوت بین انگلیسی بریتانیایی و آمریکایی است. آزمون‌های معتبر زبان انگلیسی مانند تافل و آیلتس که جزو شرط‌های لازم برای به دست آوردن پذیرش و مهاجرت تجصیلی هستند؛ هر کدام روی یکی از این انواع تمرکز دارند. مثلا آزمون تافل به انگلیسی آمریکایی و آیلتس به انگلیسی بریتانیایی توجه دارد. در این مطلب از مکتب خونه قصد داریم این موضوع را به صورت کامل بررسی کنیم.
اگر قصد شرکت در آزمون‌هایی مانند آزمون‌های فوق را دارید؛ لازم است تا تفاوت زبان انگلیسی و آمریکایی را بشناسید و برنامه ریزی خود را بر اساس آن انجام دهید. برای شناخت تفاوت بین انگلیسی بریتانیایی و آمریکایی، باید نگاهی تاریخی به موضوع داشته باشیم. مسلما درک ریشه‌های تاریخی این موضوع، دید جامع‌تر و عینی‌تری در ما ایجاد خواهد کرد.
انگلیسی بریتانیایی و انگلیسی آمریکایی، کمی عقب برویم
اگر به دنبال یافتن جواب سوال‌هایی مانند «بریتیش یعنی چی» می‌گردید؛ باید کمی در زمان عقب‌تر برویم. بریتانیا مجموع چهار بخش انگلیس، ولز، اسکاتلند و ایرلند شمالی است. همانطور که احتمالا حدس می‌زنید؛ قدمت بریتانیا از لحاظ فرهنگ و تمدن بسیار بیشتر از امریکا است. بعد از کشف امریکا و راندن بومیان و مهاجرت عظیم اروپایی‌ها از جمله انگلیسی‌ها به این کشور؛ زبان سرخپوستان که بومیان این قاره بودند به حاشیه رفت و زبان انگلیسی خود را به عنوان زبان اصلی مردم این منطقه مطرح کرد.
در حقیقت، زبان انگلیسی امریکایی بعد از زبان انگلیسی بریتانیایی و از دل آن ایجاد شد. تفاوت زبان انگلیسی و امریکایی، ریشه در تفاوت تاریخ انگلیسی و امریکایی دارد.
سه عامل مهم سبب تفاوت بین انگلیسی بریتانیایی و آمریکایی شد. اول تعریف نشدن اصول زبان. زبان ذاتا موجودی سیال است و هیچ چهارچوبی، به صورت کامل نمی‌گنجد. امروزه بسیاری از دستورنویسان به نوشتن دستورهای توصیفی روی آورده‌اند. این گونه دستورها صرفا آنچه از زبان در میان مردم وجود دارد و را توصیف می‌کنند و تجویزی از سوی آنها صورت نمی‌گیرد. در قرن شانزده و هفده میلادی، هیچ دستوری برای زبان بریتانیایی به انگلیسی و حتی واژه‌نامه‌ای هم وجود نداشت. این موضوع باعث شد تا قواعدی وجود نداشته باشد و عوض کردن شیوه تلفظ و گرامر و حتی انتخاب واژگان، کار ساده‌ای باشد.
دوم تلاش مهاجران اروپایی به امریکا برای شکل دادن کشوری مستقل و هویتی مجزا. به عبارت دیگر مهاجران به امریکا دوست نداشتند به عنوان «مهاجران» شناخته شوند. آنها ترجیح می‌دادند به عنوان صاحبان اصلی سرزمین تازه کشف شده لقب بگیرند.
تلاش برای ساختن هویتی مستقل، باعث شد تا زبانی متفاوت با انگلیسی بریتانیایی، در امریکا ساخته شود. از جمله افرادی که برای این موضوع تلاش کرد نوآ وبستر بود که دیکشنری مریام وبستر را نوشت. وبستر تلاش کرد تا به جریان شکل گرفتن این هویت جدید، از راه خلق زبانی متفاوت با زبان بریتانیا کمک کند.
عامل سوم هم تلاش اشراف زبان انگلیسی برای متمایز کردن خود بود. اشراف بریتانیایی، سعی می‌کردند اصل و نسب خود را با شیوه خاص تلفظ کلمات به دیگران نشان دهند. به صورت کلی مردم بریتانیا با لهجه‌ای متفاوت از مهاجران به آمریکا صحبت می‌کردند. اما اشراف، این تفاوت را پررنگ‌تر کردند. این اتفاق در زبان فارسی هم نمونه دارد. مثلا زنان دربار قاجار، برای اینکه نشان دهند که بانوان سلطنتی هستند؛ آخر جملات خود را می‌کشیدند. جمع این سه عامل باعث ایجاد تفات بین انگلیسی بریتانیایی و آمریکایی شد.
پیشنهاد مطالعه: کاربردی‌ترین زبان برای یادگیری بعد از زبان انگلیسی
انگلیسی استرالیایی یا هندی چیست؟
استرالیا هم داستانی شبیه به امریکا دارد. ساکنان بومی استرالیا هم به حاشیه رانده شده و مهاجران خود را به عنوان صاحبان اصلی این کشور مطرح کردند. و طبیعتا زبان انگلیسی هم زبان اصلی این منطقه شد.اما تفاوت انگلیسی استرالیایی با لهجه انگلیسی یا بریتیش، بیشتر در شیوه تلفظ، خلاصه می‌شود. در مورد هند هم اوضاع مشابه است.
هند یکی از کشورهایی بود که سال‌ها تحت تاثیر استعمار انگلیس قرار گرفت. حضور مداوم و طولانی بریتانیایی‌ها باعث شد تا زبان انگلیسی در هند رواج پیدا کند. اما شیوه تلفظ واژگان در لهجه هندی با british بسیار متفاوت است. اما انتخاب واژگان و گرامر تفاوت معناداری ندارد.
علت این تفاوت تلفظی هم تاثیر اقلیم بر توانایی تولید برخی صداها است. برای مثال، ما ایرانی‌ها عادت نداریم که “ح” را به شیوه عربی آن و از ته حلق تلفظ کنیم. اگر به نمودهای مختلف یک اسم خاص در زبان‌های مختلف نگاه کنید؛ این موضوع برای شما واضح‌تر خواهد بود. مثلا نام میکاییل را در نظر بگیرید که در زبان امریکایی به شکل مایکل، در روسی میخاییل، در آلمانی میشاییل و در فرانسوی میشل تلفظ می‌شود.
اما تفاوت بین انگلیسی بریتانیایی و آمریکایی، عمیق‌تر از شیوه‌های تلفظ است و وارد حیطه‌هایی چون انتخاب واژه و گرامر نیز می‌شود.
بررسی عمیق‌تر تفاوت بین انگلیسی بریتانیایی و امریکایی
تفاوت بین انگلیسی بریتانیایی و امریکایی را می‌توان در چهار حوزه دیکته، تلفظ، گرامر و لغات پیگیری کرد. طبیعتا زندگی کردن در هر شرایط اقلیمی، توانایی‌های خاص تلفظی را برای شما ایجاد می‌کند و تفاوت شیوه تلفظ در انگلیسی امریکایی و بریتانیایی، ناشی از همین موضوع است.
در ادامه هر کدام از این حوزه‌ها را به صورت عمیق‌تر زیر ذره بین خواهیم برد.
تلفظ؛ اولین عامل تفاوت لهجه بریتیش و امریکن
طبیعتا زندگی کردن در شرایط آب و هوایی متفاوت به صورت ناخودآگاه باعث ایجاد تفاوت در تلفظ واژگان، در لهجه انگلیسی یا بریتیش با لهجه امریکایی می‌شود. مثلا انگلیسی‌ها به صورت کلی علاقه‌ای به تلفظ r ندارند. یا a را در کلماتی مثل water با صدایی بین آ و او، تلفظ می‌کنند که غلظت بالایی هم دارد.
تفاوت دیکته بریتیش و امریکن
در راستای شکل دادن به هویت مستقل و مجزا، برخی نشانه‌ها در انگلیسی امریکن و بریتانیایی به صورت مختلفی نوشته می‌شوند. در جدول زیر تعدادی از این نشانه‌ها آورده شده است.
| بریتیش | امریکن | مثال (بریتیش) | مثال (امریکن) |
| ence | ense | offence | offense |
| ogue | og | analogue | analog |
| ou | o | coulor | color |
| ise | ize | organise | organize |
| t | ed | leapt | leaped |
تفاوت لغات در بریتیش و امریکن
زبان اگلیسی بریتیش و امریکن، در انتخاب واژه برای اشاره به موضوعی یکسان هم دارای تفاوت‌هایی هستند. این تفاوت در مقایسه با دیکته، نسبتا گسترده محسوب می‌شود.
در جدول زیر چند نمونه از انتخاب واژه‌های متفاوت نمایش داده شده است.
| بریتیش | امریکن |
| trousers | pants |
| flat | apartment |
| football | soccer |
| chips | French fries |
| biscuit | cookie |
تفاوت گرامر امریکن و بریتیش
اصلی‌ترین تفاوت‌های گرامر بریتیش و امریکن را می‌توان در موارد زیر خلاصه کرد.
- انتخاب فعل برای کلمات جمع، مثل گله، ملت، مردم، گروه و …در انگلیسی امریکایی و بریتانیایی متفاوت است. در بریتیش با این نوع کلمات مانند he و she برخورد می‌شود مثلا group is coming اما در انگلیسی آمریکایی با این کلمات مانند they رفتار می‌شود. مثلا group are coming.
- امریکایی‌ها بیشتر از will و should استفاده می‌کنند و بریتانیایی‌ها از shall.
- تفاوت بعدی، استفاده امریکایی‌ها از gotten و استفاده بریتانیایی‌ها از got در حالت ماضی بعید فعل get است.
- در بریتیش به جای استفاده از have و has از have got و has got استفاده می‌شود.
- At در بریتیش کاربرد بسیار زیادی برای اشاره به مکان و زمان دارد اما در امریکن، on و in در بسیاری از موارد جایگزین آن شده‌اند.
پیشنهاد مطالعه: برای مهاجرت چه نمره زبانی نیاز داریم؟
تفاوت بین انگلیسی بریتانیایی و امریکایی چقدر اهمیت دارد؟
تفاوت میان این دو لهجه، آنقدر زیاد نیست که گویندگان این زبان‌ها حرف یکدیگر را متوجه نشوند و نتوانند با هم ارتباط بگیرند. اما نکته مهم در هنگام آموزش زبان انگلیسی این است که با توجه به تفاوت این دو زبان در حوزه‌های متفاوت از گرامر تا لغات، بهتر است زبان‌آموز، به نوع لهجه انتخابی دقت کند.
اگر هم زبان‌آموز قصد شرکت در آزمون‌های زبان انگلیسی را دارد؛ توجه به نوع زبان مورد امتحان اهمیت بسیار زیادی در کسب نمره مناسب دارد. در نهایت اگر قصد یادگیری زبان انگلیسی بریتانیایی یا امریکایی را دارید؛ مکتب کلاس به عنوان همراهی قابل اعتماد کنار شماست.
دیدگاهتان را بنویسید